O RASIE
Sznaucer średni to pies o imponującym temperamencie, dużej odwadze zawsze chętny do zabaw. W jego naturze leży duża czujność, stale napięta uwaga, wytrwałość, inteligencja, łatwość uczenia się, wytrzymałość na choroby, nieprzekupność, nieufność wobec obcych , co czyni go nieprześcignionym stróżem domu i otoczenia. Zawsze ciekawski, wszędzie chce być pierwszy. Obdarzony jest wspaniałym węchem, najlepszym spośród trzech odmian sznaucerów. W ruchu jest żywy, pełen siły, elegancji i szlachetności.
Jako pies niezależny, mający silną osobowość wymaga w wychowaniu konsekwentnego lecz łagodnego traktowania. Jeśli choć raz pozwoli mu się na coś, co jest zabronione, zapamięta to i będzie stale próbował. Sznaucer od początku musi wiedzieć, że to nie on rządzi w domu. Ma znakomitą pamięć, gdy raz kogoś zobaczy, pozna go nawet po długim czasie. Jeśli raz dozna od człowieka krzywdy, traci do tej osoby zaufanie.
Jest psem, który wymaga bardzo bliskiego kontaktu z człowiekiem, źle znosi samotność. Potrzebuje towarzystwa, uwagi i miłości. Chodzi za właścicielem krok w krok, stróżując- to jego praca. Kochany, zadbany, szkolony jest wspaniałym towarzyszem. Źle wychowany, mający zbyt mało kontaktu z właścicielem może być uciążliwy dla otoczenia. To pies, którego nie można zostawić w domu lub ogrodzie na cały dzień. Jest to pies- partner człowieka, a nie dodatek do rodziny. Lubi dzieci, jest rodzinny i jako taki musi być traktowany, musi czuć się pełnoprawnym członkiem rodziny. Nie można go izolować od ludzi, gdyż tylko w ich pobliżu czuje się szczęśliwy. Sznaucer ma dominujący charakter, zawsze będzie obecny w życiu rodzinnym i nie pozwoli sprowadzić się do roli zabawki.
Trzeba wiedzieć, że tryskający energią średniak potrzebuje dużo ruchu, uwielbia biegać i zabawy na świeżym powietrzu. Jednak na spacerze w mieście, zawsze powinien być na smyczy, aby nie wybiegł na ulicę.
Sznaucer średni jest psem dla ludzi z charakterem, którzy wiedzą czego chcą, są w stanie sprostać wymaganiom rasy, maja czas i chęci do pracy z psem. Zakup sznaucera nie może być przypadkowy, podyktowany chwilą słabości spowodowaną miną słodkiego szczeniaka, to musi być przemyślana decyzja. To wybór na wiele lat i musi być świadomym wyborem. Carolyn Alexander pisze: „Posiadanie psa jest jak tęcza. Szczenięta są radością na jednym jej końcu. Stare psy są skarbem na drugim”.
Możemy oczekiwać, że od średniaka otrzymamy wiele radości, satysfakcji, wspaniałego przyjaciela, ale tylko wtedy, kiedy będzie to świadomy wybór. Pies to wielka odpowiedzialność, lecz to co dostaniemy w zamian jest warte wszystkich wyrzeczeń i wszelkich poświęceń.
WZORZEC SZNAUCERA ŚREDNIEGO
FCI Standard N° 182 / 18.04.2007
Kraj pochodzenia: Niemcy
Przeznaczenie: pies towarzyszący i stróżujący
Klasyfikacja: II grupa FCI – pinczery, sznaucery, psy molosowate
sekcja 1 – pinczery, sznaucery i czarne teriery rosyjskie
I. Wygląd ogólny:
Sznaucer średni jest psem wielkości 45-50 cm, ważącym 14-20 kg krótkowłosym, szorstkowłosym, mocnym, raczej krępym. Występują w umaszczeniu pieprz i sól oraz czarnym.
Szorstkowłosy, średniej wielkości, krępy pies, którego wysokość w kłębie odpowiada mniej więcej długości tułowia. Nie powinien sprawiać wrażenia ociężałego ani lekkiego. Muskulatura dobrze rozwinięta, kość mocna.
II. Cechy szczególne:
GŁOWA
Głowa jest mocna, wydłużona, zwężająca się stopniowo od oczu do wierzchołka nosa. Jej całkowita długość (od wierzchołka nosa do guza potylicznego) stanowi w przybliżeniu połowę długości grzbietu (od kłębu do nasady ogona). Strop wyraźnie zaznaczony. Prosty grzbiet nosa jest równoległy do przedłużenia płaszczyzny płaskiego, bez zmarszczek czoła. Kufa ma kształt umiarkowanie ściętego klina. Nozdrza dobrze rozwinięte, czarne. Wargi przylegające, czarne.
USZY
Obwisłe, w kształcie litery V, osadzone wysoko i noszone symetrycznie; wewnętrzna krawędź ucha przylega do policzków i jest skierowana do przodu w kierunku skroni, przy czym równoległe załamanie nie powinno przewyższać głowy.
OCZY
Średniej wielkości są owalne, skierowane ku przodowi, ciemnej barwy, o żywym wyrazie. Dolna powieka ściśle przylegająca, spojówka niewidoczna.
UZĘBIENIE
Uzębienie kompletne (42 zęby), czysto białe, silne, równe, zdrowe, nie noszące śladów przebytych chorób. Zgryz nożycowy.
SZYJA
Szyja silna harmonijnie przechodząca w kłąb, wysoko osadzona, elegancko noszona i odpowiadająca wielkości psa, nie może być za krótka lub za gruba. Kark silny, wygięty. Szyja w podgardlu napięta, sucha, bez fałd.
TUŁÓW
Górna linia grzbietu, biegnąca od kłębu do nasady ogona, jest prosta, delikatnie opadająca u nasady ogona. Kłąb stanowi najwyższy punkt górnej linii. Grzbiet jest silny, krótki i stanowi w przybliżeniu wysokości psa w kłębie. Klatka piersiowa, o płaskich żebrach jest umiarkowanie szeroka, owalna w przekroju i sięgać powinna do łokci. Rękojeść mostka wystaje ku przodowi tworząc wyraźnie zaznaczone przedpiersie. Klatka piersiowa wznosi się lekko ku tyłowi przechodząc w umiarkowanie podciągnięty brzuch. Odstęp od ostatniego łuku żebrowego do bioder (słabizna) jest krótki. Ogon jest osadzony wysoko i prosto noszony, naturalnej długości.
KOŃCZYNY
Kończyny przednie widziane z przodu powinny być ustawione równolegle do siebie. Łopatka dobrze umięśniona, przylegająca do tułowia, ustawiona do poziomu pod kątem 45 stopni. Przedramię proste, ustawione prostopadle do poziomu. Łokcie przylegające. Łopatki stromo oraz zbyt wąsko ustawione są wadą.
Kończyny tylne widziane z tyłu powinny być ustawione równolegle do siebie. Uda silnie umięśnione, kąt między udem i podudziem wynosi ok. 120 stopni. śródstopie ustawione prostopadle do poziomu.
Łapy są wysklepione ku górze, zaokrąglone, zwarte („kocia łapa”), z ciemnymi pazurami i czarnymi podeszwami.
W ruchu sznaucer powinien być elegancki i swobodny; ruch powinien być wydajny.
Kończyny przednie przesuwają się możliwie daleko do przodu, kończyny tylne-sięgające daleko i sprężyste-dają w czasie ruchu wymagane wsparcie. Kończyna przednia z jednej i kończyna tylna z drugiej strony prowadzone są jednocześnie do przodu. Grzbiet, ścięgna i stawy są mocne.
SZATA
Okrywa włosowa jest szorstka, twarda, gęsta na grzbiecie wzniesiona, a więc nie długa i gładko przylegająca. Składa się z gęstego podszerstka i włosa okrywowego. Włosy na głowie i nogach twarde, na czole i uszach trochę krótsze. Typowymi cechami charakterystycznymi są twarda broda na kufie i krzaczaste brwi, zacieniające lekko oczy.
Umaszczenie: pieprz i sól lub czarne. W przypadku sznaucerów o umaszczeniu pieprz i sól, ideałem hodowlanym jest średni odcień w równomiernym, dobrze pigmentowanym kolorze soli z pieprzem o szarym podszerstku. Dopuszczalne są odcienie od ciemnych, stalowoszarych do srebrnoszarych. Wszystkie odcienie mają posiadać ciemną, podkreślającą wyraz rasy maskę, która powinna harmonizować z odcieniem szaty. Maska nie powinna być ani zbyt jasna ani za ciemna. Kolor wyblakły, zamazany lub brak koloru pieprzu z solą, białe znaczenie na brodzie i nogach, brak maski i białe łaty są wadą. Wszelkie domieszki rdzawobrązowe, brązowe, czerwone, żółte, łaty, pasy, pręga na grzbiecie lub czarne siodło są również wadliwe.
WIELKOŚĆ I WAGA
Wysokość w kłębie 45-50 cm.
Waga: 13-20 kg.
Samce powinny mieć dwa jądra wyraźnie opuszczone do moszny.
III. Wady
Lekkie wady
Mała lub krótka głowa; zmarszczki na czole; krótka, szpiczasta kufa; zgryz cęgowy; wystające kości policzkowe; jasne, duże lub okrągłe oczy; nisko osadzone, zbyt duże, nierówne uszy; luźna skóra na szyi; zbyt długi, karpiowaty lub łękowaty grzbiet; ścięty zad; zajęczy ogon; białe plamy na głowie, piersi i kończynach; w umaszczeniu pieprz i sól- czarna pręga na grzbiecie lub czarne siodło; innochód; odstępstwa od granic wzrostu o 1 cm.
Ciężkie wady
Ciężka lub lekka budowa; wysokonożność; niskonożność; odstające łokcie; strome kątowanie kończyn; odstępstwa od granic wzrostu o więcej niż 1 cm, a mniej niż 3 cm.
Wady dyskwalifikujące
Wady zgryzu: przodozgryz, tyłozgryz; bojaźliwość, agresja, nerwowość; jedno- lub obustronne wnętrostwo; odstępstwa od granic wzrostu o więcej niż 3 cm.